Anonymous Art Expo #1

column ZONE020,
december 2005

Anoniem

Wat doe je als je een expositie wilt organiseren met werk van een aantal goede maar (nog) niet algemeen bekende kunstenaars, en je desondanks wél de aandacht wil trekken van een serieus en relevant publiek? Je hebt een probleem wanneer je onvoldoende bekende namen aankondigt, want dat is wat telt in de huidige kritische kunstwereld. Dus ofwel toch een écht bekende kunstenaar uitnodigen, ofwel een geloofwaardige reden verzinnen waarom je geen enkele bekende naam noemt. Op de Anonymous Art Expo die ik onlangs organiseerde, heb ik dat maar allebei gedaan.

Werk van zowel bekende als onbekende kunstenaars werd er volledig anoniem gepresenteerd. Door deze opzet stelde de expositie bovendien ook een aantal interessante kwesties aan de orde. Wat neem je waar als de kwaliteitsgarantie van een kunstenaars- of galerienaam ontbreekt? Welke rol speelt de zichtbare kwaliteit van kunst eigenlijk? Is achtergrondinformatie over het volledige oeuvre van een kunstenaar nou wel of niet cruciaal bij de beoordeling van een werk? Of werkt het ontspannend voor een kijker en bevrijdend voor een kunstenaar dat naamsbekendheid voor een keer geen rol speelt? Serieuze vraagstukken waarover ieder zo zijn eigen mening had.

Al gaf dit (vooralsnog) eenmalige evenement dus niet in ene antwoord op bovenstaande vragen, een aantal praktische lessons learned heb ik er wel aan over gehouden. Ten eerste: voor de verkoopcijfers is anoniem exposeren niet erg gunstig, al probeerden alle deelnemende kunstenaars met hun prijzen wel zo professioneel mogelijk over te komen. Ten tweede: relevant kunstpubliek trek je helaas toch niet indien je als organisator zelf ook nog behoorlijk anoniem bent.

Concluderend zie ik dus wel heel duidelijk enkele verbeterpunten in het concept 'Anonymous Art Expo', alleen vind ik het niet leuk die nu te vermelden ...

www.anonymousartexpo.com